Ciosmy
21.03.1863
Strony konfliktu
Powstańcy Styczniowi
Wojsko Rosyjskie
Dowódcy
Gieorgij Iwanowicz Miednikow
Oddziały / jednostki
Archangelogordzki pułk piechoty
5 rota
10 rota
1 rota strzelecka
3 rota strzelecka
Charkowski pułk ułanów
dwa plutony
30 kozaków
oddział straży pogranicznej
Liczebność
850
ok. 1000
Straty
Polegli – 17
Zmarli z ran – 13
Ranni – 10
Wzięci do niewoli – 6
Polegli – 10
Zmarli z ran – ?
Ranni – 18
Kontuzjowanych – 9
Wzięci do niewoli – 0
Mogiły poległych
Huta Krzeszowska
Kurzyna Średnia
Ulanów
Rzeszów
Miejsca pochowania poległych nie ustalono.
Miejsca Pamięci Narodowej
Banachy
Ciosmy Knieja
–
Opis bitwy
W dalszym pochodzie oddział Czechowskiego zatrzymał się między Ciosmami a Hutą Krzeszowską, gdzie na leśnej i bagnistej pozycji o godzinie 10 zaatakowany został ponownie przez oddział Miednikowa. Walka na bagnety w bagnistym lesie na dużej przestrzeni trwała do godziny 15. W potyczce poległo 18 powstańców, którzy w większości (17) pochowani zostali na cmentarzu w Hucie Krzeszowskiej, poległego Józefa Dąbczańskiego brat mjr Leszek Dąbczański przewiózł na swoim koniu za kordon graniczny i pochował na cmentarzu w Kurzynie. Rannych powstańców przewieziono przez granicę m.in.: do Rzeszowa, Ulanowa i Kurzyny, gdzie niektórzy z nich zmarli w wyniku odniesionych ran. Do niewoli dostało się 9 powstańców. Oddział rosyjski tuż po bitwie, w której stracił 10 żołnierzy zabitych, 18 rannych i 9 kontuzjowanych, wycofał się do Janowa. Również oddział powstańczy wycieńczony dwudniowymi walkami przeszedł w częściach z powrotem za kordon graniczny do Galicji, gdzie Austriacy powstańców rozbroili. Jedna z grup powstańczych jeszcze w tym dniu starła się pod Gozdem Huciańskim z oddziałem mjr. Szternberga.
Bibliografia
Bieleń Zdzisław, Bitwy i potyczki powstania styczniowego w Lubelskim i na Podlasiu, Lublin 2023, s.171 – 172.
Brytan Tomasz, Wyprawa Czechowskiego w Lubelskie, Biłgoraj 1996, s. 15 – 19.
Zieliński Stanisław, Bitwy i potyczki 1863-1864; na podstawie materyałów drukowanych i rękopiśmiennych Muzeum Narodowego w Rapperswilu, Rapperswil 1913, s. 86.